woensdag 26 november 2008

Siamo una famiglia

Hallo allemaal,

op een doordeweekse Padova-woensdagavond zou ik op dit moment onderweg zijn naar Piazza delle Erbe... Ware het niet dat een vreemdsoortige misselijkheid mij vanavond thuis houdt. Dan maar een blogberichtje!

De hoogtepunten van de voorbije weken op een rijtje:

* Raclette bij Noémie

Een fijne avond met heerlijke patatjes met kaas, scoutsgezang en zelfs "ne keer blazen" ter alcoholcontrole! Kwestie te weten of we onze fietsen nog mochten bestijgen... Grappig feit: de onderste foto maakte géén deel uit van de zangstonde, maar was een poging tot het overtuigen van Marine (foto rechts) om nog mee te gaan naar Banale... Hilarisch.


* Onverwacht bezoek!

Een verrassing is hier nooit ver weg. Een week of twee kreeg ik plots een mailtje van Jens, die in Leuven in mijn jaar zit, dat hij waarschijnlijk naar Padova zou komen om een Italiaanse vriend te bezoeken, en als hij dan toch in de buurt was, of we dan niet eens konden afspreken? Zo gezegd, zo gedaan. En het was een fijne dag! Zo leer je nog eens iemand van thuis beter kennen zie :) Als kers op de taart heb ik ook weer wat Italianen leren kennen, waaronder één die mijn nummer wou "omdat ik precies beter op de hoogte was van alle feestjes dan hijzelf". Ojee, is het al zo erg...


* Mijn allereerste aperitivo

Op zich niet zo spectaculair, maar wél typisch italiaans. Het systeem gaat als volgt: je bestelt een drankje in een bar (in dit geval zelfs 2 Spritz voor 2 euro aan erasmusprijs, geen geld dus) en mag dan zoveel eten als je wil van de hapjes die aan de toog staan. Resultaat: veel superlekkere pasta gegeten voor een prijs waarvoor je het zelf niet kan maken. Nice!


* Girls night!

Eveline nodigde ons uit voor la cena, maar deze keer solo per ragazze! Na een wederom zeer te pruimen maaltijd waagden we ons aan echte girly activities: gezichtsmaskertjes, nagels lakken en last but not least: de serie Gossip Girl! In een romantische bui en met een zacht perzikhuidje keerden we uiteindelijk naar huis terug...


* Tortilla day

... was eigenlijk een zeer gewone dag, bestaande uit een tripje naar Vicenza. Vicenza is een stadje dat op een kwartiertje trein van Padova ligt, en is eigenlijk wel de moeite! We werden weer getrakteerd op een stralend blauwe hemel en een winterzonnetje, maar schijn bedriegt, het was bitter koud! We kuierden wat rond in de nogal verlaten stad (het was zondag), zagen een otter eendenvriendjes maken in de rivier en genoten van het uitzicht op een heuvel...










Nu, waarom krijgt deze dag de titel "tortilladag"? (nu gaat het komen hoor Nele, en je zal vast teleurgesteld zijn want echt spectaculair is het niet :p) Tada tadaa... Omdat er later die avond een "tortilla wedstrijd" op het programma stond. Bedoeling was dat elke Spanjaard een tortilla maakte en wij, de anderen, elke tortilla proefden en als een echte jury punten gaven. De lekkerste tortilla kreeg dan een prijs. Wat heeft dit nu met Vicenza te maken? Niks, behalve het feit dat we op stap waren met een hele hoop spanjaarden en dat we de hele dag lang tussen al dat Spaanse gebrabbel (want zo klinkt Spaans ondertussen in mijn oren) zeker wel 30-40 keer het woord "tortilla" hoorden vallen. Waren er een paar een beetje nerveus...? Wij Belgen doopten deze mooie dag dan maar toepasselijk tot tortilladag. Voila!

De tortillawedstrijd zelf was zeer fijn, al hadden we wel een beetje het ESN-barbeque-gevoel: weinig eten, veel wijn... Maar vooral veel volk! Hieronder onze Spaanse koks en onverwachte winnaar David (2e van links), met zijn tweede tortilla ooit :)



* Sneeuw!

Ja hoor, ook hier heeft het gesneeuwd. Maandagmorgen(/middag...) deed ik nietsvermoedend mijn raam open, en dit is wat ik zag:

Mooi, maar frisjes! Arme konijntjes...

Als afsluiter, het lied van de week:

"Siamo una famiglia
Ho tutte mie sorelle da me
siamo una famiglia
alzatevi e cantate!"

Hoe onnozel deze vertaling ook mag zijn, ergens klopt het wel met het gevoel dat erasmus brengt. Mensen van overal over Europa die op korte tijd de beste vrienden worden... 't Is op z'n minst uniek.

Allora, ik verlaat jullie nu en kruip stilaan in mijn bedje, in de hoop er morgen fris als een hoentje weer uit te springen!


Buonanotte,

Marieke

zondag 23 november 2008

Tortilla

Vandaag, 23 november, staat vanaf heden in mijn geheugen gegrift als tortilladag.
Waarom... vertel ik later!

Ciao ;)

vrijdag 14 november 2008

Bezoek!

Dag beste lezertjes,

alweer een week vloog sneller dan het licht voorbij... En dat heeft deze keer alles te maken met het hoge entertainmentgehalte en ook wel de relatief groten getale van mijn bezoek!

Donderdagavond om half 9 mocht ik Hanne verwelkomen in het station van Padova. Veel tijd om te bekomen van de vermoeiende reis kreeg ze niet, want ik nam haar meteen mee naar het appartement aan de overkant, bij Noémie. Daar bereidden de franstaligen (ja hoor, ook zij beginnen wat samen te klieken en aangezien ik heel goed met hen overeenkom ben ik altijd de arme stumper die dan maar heel de avond Frans moet spreken... maar soit) een heerlijke maaltijd voor. Ongelooflijk lekkere pasta (de variatiemogelijkheden zijn eigenlijk echt wel oneindig) en een stukje van Clara's succesrecept cake met een bolletje ijs erbij vormden een maaltijd die naar mijn idee gerust in een restaurant zou mogen opgediend worden! Het culinaire gehalte even buiten beschouwing gelaten, werd het ook gewoon een heel gezellige avond, met een filmpje erbij: "Ice Age", in 't Vlaams gesproken met Franse ondertitels! (Tini, we moesten spontaan aan u denken! "eigen schuld, eigen schuld..." :p)
Noémie bood ons een bed en ontbijt aan, en daarmee was de eerste nacht al meteen zonder zorgen. De rest van de week was namelijk het plan om Hanne bij mij in de residentie binnen te smokkelen... Wat eigenlijk zeer goed gelukt is! Met de nodige trucjes en een niet al te opvallend persoon is het dus blijkbaar toch mogelijk. Al was het best spannend... (en liet het "bed" dat ik kon aanbieden in het begin wel wat te wensen over... Snorrie!)

Vrijdag was een luie dag: lang slapen, op 't gemakje Padova eens verkennen en Hanne installeren op mijn kamer. 's Avonds nog eventjes naar de bar "Tio Pepe" geweest, een bar/restaurant waar ze goedkope pizza's verkopen (2 euro voor een margherita!), dat in de buurt van onze faculteit ligt en volgens mij zo'n beetje ons stamcafé aan't worden is :)

Zaterdag stonden we om 7(!) uur op (zowat het vroegste ooit sinds ik hier ben ;)) om de trein te nemen richting Trento. Eindelijk eindelijk eindelijk echt de bergen in! Op goed geluk zochten we een heuvel uit om te beklimmen... die in een dorp naast Trento bleek te liggen. We stapten wat kilometertjes af, om uiteindelijk een niet al te hoge top te beklimmen en als "einddoel" bij een soort verlaten huisje/kapelletje aan te komen. Okee, misschien niet de beste heuvel uitgekozen, maar het uitzicht onderweg was - ondanks niet al te mooi weer - wel de moeite!


Na het 's avonds verkennen van de winkelstraten, met gezellig marktje en zelfs glühwein erbij, vertrokken we richting station om daar ons onderdak van die avond op te wachten. En dat onderdak werd ons verschaft door niemand minder dan Thomas, eerder vernoemd, uit mijn Italiaanse les in Leuven, die voor een jaar in Trento zit. Helaas kwam Thomas die dag uit Venetië (ok, ik had niet echt op tijd gevraagd of we mochten blijven slapen ;)) en brachten we dus nog een uur door in het station van Trento, bij gebrek aan iets beters om te doen. Nuja, rond half 11 verscheen hij dan toch aan de horizon. Een chique appartement, een zelfgemaakt stuk cake van de vriendin van z'n kotgenoot en een ongelooflijk goed bedje deden ons het eerdere wachten gauw vergeten...

Het bleek dat we zaterdag eigenlijk naar de "verkeerde", zijnde minst interessante kant van de bergen gelopen waren, dus namen we het dappere besluit zondagochtend ook nog een wandelingetje te maken, deze keer mét gids ;) Veel tijd hadden we uiteindelijk niet meer, maar de zon scheen nu wél en we zijn tot op een oorlogsmonument op een van de heuvels geraakt, dus deze keer konden we Trento al wat meer in zijn volle glorie bewonderen... En het was prachtig. Te bedenken dat ik daar ook nog naartoe had kunnen gaan... Dju zeg!

Veel tijd hadden we echter niet meer om van al dat moois te genieten, want in Padova wachtte het volgende bezoek al op onze komst. Mama, Jan en Bavo waren zaterdagavond in Bologna geland en bevonden zich vanaf zondag op Padovaanse grond. Een vreemd besef te weten dat ze al in Italië zijn, maar je ze nog niet ziet... Nuja, aangezien wij vrij laat toekwamen, hadden zij tijd om op het gemak eens alle bezienswaardigheden in Padova te gaan bekijken. En dat zijn er nog meer dan ik dacht! Ook ik heb deze week voor het eerst de toeristische attracties eens bezocht, nl. de San Antonio basiliek en het Palazzo della Ragione, waar ik al zo vele keren voorbij was gelopen...
Alleszins, ze namen een kijkje op mijn kot ('t was plots druk in deze kleine kamer) en daarna gingen we met z'n allen iets eten in de pizzeria waar ik al mijn bezoek hier al mee naartoe genomen heb :) Gezellig!


Maandag was het wederom tijd voor het obligatoire bezoek aan Venetië... En het was best fijn. 't Was nog af te wachten of we wel tot in Venetië zouden geraken, aangezien er een algemene staking van het openbaar vervoer was, maar uiteindelijk is het vrij vlot gelukt. En we hebben Venetië meteen meegemaakt zoals in de toeristische boekjes als "meest mysterieus" aangeprezen staat: in de mist. De goedkoopste boten deden helaas mee aan de staking, dus geen boottochtje voor ons, maar aangezien de avond hier tegenwoordig om 5u valt (en dat vallen mag je vrij letterlijk nemen, het gaat snel) hebben we meteen ook eens kunnen genieten van "Venezia by night"... Mooi!

's Avonds was het alweer tijd om afscheid te nemen van mama & co, want Hanne en ik waren van plan het dinsdag rustig te houden en zij bezochten die dag Bologna nog eens en vertrokken vandaaruit weer naar huis.
't Was een kort maar aangenaam weerzien! Bedankt voor 't komen!

Eens weer "thuis" maakten Hanne en ik nog fruitpap... Mmmm!
Er volgde zoals gepland een rustige dinsdag, met zelfs een les voor mij en een bezoekje aan de Mensa (kwestie van de plaatselijke studentencultuur eens te laten opsnuiven). 's Avonds nog een wijntje in de wijnbar, en een pizza (en een kwart: teveel!) in het bovengenoemde stamcafé...

Woensdag gingen ook wij naar Bologna, maar het weer was ons niet welgezind: regen regen en nog eens regen! Gelukkig bestaat Bologna zowat uit één grote winkel, dus hielden we ons nog maar eens bezig met shoppen (na een kort bezoekje aan Lieselot, waar ik de vorige keer mijn trui nog had laten liggen). Zoveel (voor ons) nieuwe Italiaanse winkels en dan kom je uiteindelijk naar huis... met iets uit de H&M. Typisch :) Nuja, voor mij was het lang geleden, want een H&M heb je hier in Padova niet! (and yes, I am still alive)

Het plan was om Hanne woensdagavond eens te tonen hoe het er dan zoal aan toe gaat op Piazza delle Erbe, maar helaas wist de regen van geen ophouden... Dan maar een goed bord spinaziepatatjes (man, dat kan deugd doen) en een filmpje. U merkt het, qua uitgaansleven heeft bezoek een goede invloed op mij! ;)

De volgende ochtend was het ook voor Hanne tijd om te vertrekken. Om 5u 's ochtends opgestaan om de bus te nemen... die de verkeerde bleek te zijn. Een chaotisch telefoontje dat ze in Venetië zat, niet goed wist waar ze was en dat er geen bussen naar Treviso meer waren... De enige optie bleek uiteindelijk een peperdure taxi. Maar ze is er geraakt. Fioew! Ook voor mij best even stress...
Alleszins, chapeau voor al dat alleen reizen en merci voor 't komen, 't was een hele toffe week!

Et voilà, hier blijf ik weer alleen achter. Opnieuw eventjes bekomen en uitrusten van deze drukke week! Al zal er wel snel weer vanalles in mijn agenda gepland staan... En da's maar goed ook!

Hou jullie goed daar, bedankt voor alle lieve reacties en tot hoors!

Bacio (trouwens een heel lekkere ijssoort, vraag maar aan Hanne),

Marieke

donderdag 6 november 2008

Teolo en zo...

Buongiorno!

'k Heb net een tekstje geschreven voor het Erasmusneuroosje in Leuven (voor zij die niet weten wat het Neuroosje is, dit is het maandelijkse boekje van de Leuvense psychologiestudenten) dus ik ben helemaal in de verslaggevingsmood ;) En aangezien vanavond de Hanne- en dit weekend de mama & co- terror mij helemaal in zijn greep zal nemen, is nu het moment om jullie nog even te laten meegenieten van mijn laatste belevenissen!

Na het hartverscheurende afscheid van Nele en Tiny (zelfs de wolken weenden mee) ging het leven weer door als voorheen... Zij het zonder linkerpedaal aan mijn fiets, wat niet erg handig is, maar ok. Er volgden enkele rustige dagen van calcetto spelen in de residentie en zelfs deelnemen aan de pilootstudie van Kim/Julia's experiment... (zij doet hier haar stage voor experimentele psychologie)

Vrijdag was het nog eens tijd voor een ESN-activiteit: the "official welcome at the university". Wacht eens even... Welkom? Zijn wij hier niet al een maand en half ondertussen? Zo zie je maar, Italianen nemen hun tijd. Speech in het Italiaans over dat het niet gemakkelijk moet zijn voor ons om in een land te leven waar iedereen een nieuwe taal spreekt... Euh, pardon?
Nuja, het was een mooie zaal en we hadden toch maar mooi de VIP-zeteltjes aan de zijkant, bekleed met rood fluweel! (dat we meteen lekker nat maakten... 't was niet wij, maar de regen!) Daarna nog een goedkoop koffietje gaan drinken (dit is iets wat we meer en meer doen, aangezien het weer slechter wordt, maar het staat mij wel aan) en 's avonds een zeer gezellig huisfeestje. (ook dit laatste wordt frequenter... ik ben fan!)

Over zaterdag ga ik mij niet uitspreken, maar zondag was een mooie dag! Ons plan om naar de echte bergen te gaan, was een beetje in het water gevallen (gelukkig niet letterlijk deze keer), dus namen we als alternatief een heuvelig dorpje niet heel ver van Padova: Teolo. Jammer genoeg konden we weer genieten van de typische mist hier, maar de zon deed toch haar best om er een beetje door te komen, dus het werd best nog mooi weer! Het leverde zelfs foto's op die volgens sommigen blijkbaar doen denken aan de nevelwouden in Peru... Wow! ;) Al zal het wel niet zó spectaculair geweest zijn, het deed enorm goed om eens in de natuur te zijn, de beentjes eens te strekken en te genieten van een mooi uitzicht. Exactly what i needed! Een cioccolata'tje (wat níet hetzelfde is als chocomelk, eerder chocopudding, maar wel heel erg lekker) en een stuk pizza in het gezellige dorpje als afsluiter maakten de dag compleet. Ook het vermelden waard: ik heb héél de dag Frans gesproken!


De rest van de week was fijn, maar weinig spectaculair om over te vertellen,

dus zeg ik: tot de volgende keer!


-xx- Marieke