Teolo en zo...

Buongiorno!

'k Heb net een tekstje geschreven voor het Erasmusneuroosje in Leuven (voor zij die niet weten wat het Neuroosje is, dit is het maandelijkse boekje van de Leuvense psychologiestudenten) dus ik ben helemaal in de verslaggevingsmood ;) En aangezien vanavond de Hanne- en dit weekend de mama & co- terror mij helemaal in zijn greep zal nemen, is nu het moment om jullie nog even te laten meegenieten van mijn laatste belevenissen!

Na het hartverscheurende afscheid van Nele en Tiny (zelfs de wolken weenden mee) ging het leven weer door als voorheen... Zij het zonder linkerpedaal aan mijn fiets, wat niet erg handig is, maar ok. Er volgden enkele rustige dagen van calcetto spelen in de residentie en zelfs deelnemen aan de pilootstudie van Kim/Julia's experiment... (zij doet hier haar stage voor experimentele psychologie)

Vrijdag was het nog eens tijd voor een ESN-activiteit: the "official welcome at the university". Wacht eens even... Welkom? Zijn wij hier niet al een maand en half ondertussen? Zo zie je maar, Italianen nemen hun tijd. Speech in het Italiaans over dat het niet gemakkelijk moet zijn voor ons om in een land te leven waar iedereen een nieuwe taal spreekt... Euh, pardon?

Nuja, het was een mooie zaal en we hadden toch maar mooi de VIP-zeteltjes aan de zijkant, bekleed met rood fluweel! (dat we meteen lekker nat maakten... 't was niet wij, maar de regen!) Daarna nog een goedkoop koffietje gaan drinken (dit is iets wat we meer en meer doen, aangezien het weer slechter wordt, maar het staat mij wel aan) en 's avonds een zeer gezellig huisfeestje. (ook dit laatste wordt frequenter... ik ben fan!)

Over zaterdag ga ik mij niet uitspreken, maar zondag was een mooie dag! Ons plan om naar de echte bergen te gaan, was een beetje in het water gevallen (gelukkig niet letterlijk deze keer), dus namen we als alternatief een heuvelig dorpje niet heel ver van Padova: Teolo. Jammer genoeg konden we weer genieten van de typische mist hier, maar de zon deed toch haar best om er een beetje door te komen, dus het werd best nog mooi weer! Het leverde zelfs foto's op die volgens sommigen blijkbaar doen denken aan de nevelwouden in Peru... Wow! ;) Al zal het wel niet zó spectaculair geweest zijn, het deed enorm goed om eens in de natuur te zijn, de beentjes eens te strekken en te genieten van een mooi uitzicht. Exactly what i needed! Een cioccolata'tje (wat níet hetzelfde is als chocomelk, eerder chocopudding, maar wel heel erg lekker) en een stuk pizza in het gezellige dorpje als afsluiter maakten de dag compleet. Ook het vermelden waard: ik heb héél de dag Frans gesproken!

De rest van de week was fijn, maar weinig spectaculair om over te vertellen,

dus zeg ik: tot de volgende keer!

-xx- Marieke