Siamo una famiglia

Hallo allemaal,

op een doordeweekse Padova-woensdagavond zou ik op dit moment onderweg zijn naar Piazza delle Erbe... Ware het niet dat een vreemdsoortige misselijkheid mij vanavond thuis houdt. Dan maar een blogberichtje!

De hoogtepunten van de voorbije weken op een rijtje:

* Raclette bij Noémie

Een fijne avond met heerlijke patatjes met kaas, scoutsgezang en zelfs "ne keer blazen" ter alcoholcontrole! Kwestie te weten of we onze fietsen nog mochten bestijgen... Grappig feit: de onderste foto maakte géén deel uit van de zangstonde, maar was een poging tot het overtuigen van Marine (foto rechts) om nog mee te gaan naar Banale... Hilarisch.

* Onverwacht bezoek!

Een verrassing is hier nooit ver weg. Een week of twee kreeg ik plots een mailtje van Jens, die in Leuven in mijn jaar zit, dat hij waarschijnlijk naar Padova zou komen om een Italiaanse vriend te bezoeken, en als hij dan toch in de buurt was, of we dan niet eens konden afspreken? Zo gezegd, zo gedaan. En het was een fijne dag! Zo leer je nog eens iemand van thuis beter kennen zie :) Als kers op de taart heb ik ook weer wat Italianen leren kennen, waaronder één die mijn nummer wou "omdat ik precies beter op de hoogte was van alle feestjes dan hijzelf". Ojee, is het al zo erg...

* Mijn allereerste aperitivo

Op zich niet zo spectaculair, maar wél typisch italiaans. Het systeem gaat als volgt: je bestelt een drankje in een bar (in dit geval zelfs 2 Spritz voor 2 euro aan erasmusprijs, geen geld dus) en mag dan zoveel eten als je wil van de hapjes die aan de toog staan. Resultaat: veel superlekkere pasta gegeten voor een prijs waarvoor je het zelf niet kan maken. Nice!

* Girls night!

Eveline nodigde ons uit voor la cena, maar deze keer solo per ragazze! Na een wederom zeer te pruimen maaltijd waagden we ons aan echte girly activities: gezichtsmaskertjes, nagels lakken en last but not least: de serie Gossip Girl! In een romantische bui en met een zacht perzikhuidje keerden we uiteindelijk naar huis terug...

* Tortilla day

... was eigenlijk een zeer gewone dag, bestaande uit een tripje naar Vicenza. Vicenza is een stadje dat op een kwartiertje trein van Padova ligt, en is eigenlijk wel de moeite! We werden weer getrakteerd op een stralend blauwe hemel en een winterzonnetje, maar schijn bedriegt, het was bitter koud! We kuierden wat rond in de nogal verlaten stad (het was zondag), zagen een otter eendenvriendjes maken in de rivier en genoten van het uitzicht op een heuvel...

Nu, waarom krijgt deze dag de titel "tortilladag"? (nu gaat het komen hoor Nele, en je zal vast teleurgesteld zijn want echt spectaculair is het niet :p) Tada tadaa... Omdat er later die avond een "tortilla wedstrijd" op het programma stond. Bedoeling was dat elke Spanjaard een tortilla maakte en wij, de anderen, elke tortilla proefden en als een echte jury punten gaven. De lekkerste tortilla kreeg dan een prijs. Wat heeft dit nu met Vicenza te maken? Niks, behalve het feit dat we op stap waren met een hele hoop spanjaarden en dat we de hele dag lang tussen al dat Spaanse gebrabbel (want zo klinkt Spaans ondertussen in mijn oren) zeker wel 30-40 keer het woord "tortilla" hoorden vallen. Waren er een paar een beetje nerveus...? Wij Belgen doopten deze mooie dag dan maar toepasselijk tot tortilladag. Voila!

De tortillawedstrijd zelf was zeer fijn, al hadden we wel een beetje het ESN-barbeque-gevoel: weinig eten, veel wijn... Maar vooral veel volk! Hieronder onze Spaanse koks en onverwachte winnaar David (2e van links), met zijn tweede tortilla ooit :)

* Sneeuw!

Ja hoor, ook hier heeft het gesneeuwd. Maandagmorgen(/middag...) deed ik nietsvermoedend mijn raam open, en dit is wat ik zag:

Mooi, maar frisjes! Arme konijntjes...

Als afsluiter, het lied van de week:

"Siamo una famiglia

Ho tutte mie sorelle da me

siamo una famiglia

alzatevi e cantate!"

Hoe onnozel deze vertaling ook mag zijn, ergens klopt het wel met het gevoel dat erasmus brengt. Mensen van overal over Europa die op korte tijd de beste vrienden worden... 't Is op z'n minst uniek.

Allora, ik verlaat jullie nu en kruip stilaan in mijn bedje, in de hoop er morgen fris als een hoentje weer uit te springen!

Buonanotte,

Marieke