Italia - buone feste!

Ciao!

Eerst en vooral: mijn allerbeste wensen voor het nieuwe jaar!

(waarvoor een blog al niet handig kan zijn... enkele tientallen mailtjes bespaard!)


Ik ben ondertussen weer gestrand in la bella Italia. Het opstaan was pijnlijk (3u is eerder een tijdstip waarop ik zou gaan slapen...), maar het zicht uit het vliegtuig - besneeuwde bergen in de opgaande zon - maakte dat meer dan goed.

Het was goed om nog eens thuis te zijn! Het terugzien van mensen die je al langer kent dan 3 maanden, de huiselijke gezelligheid, het genieten van vakantie zonder zorgen... Dat kan al eens deugd doen. Opvallend ook hoe snel je je weer aanpast! Het voelde eigenlijk alsof die 3 maanden dat ik weg ben geweest er niet echt geweest waren... Of alleszins niet in dat leven zoals ik het ken. Er zat een "gat" in mijn Belgisch leven, net zoals er nu een gaatje van een week in mijn Italiaanse leven zit. Best een bizar gevoel! Ik had de eerste morgen thuis zelfs het idee dat het nog zomer zou zijn als ik mijn raam opendeed :) Viel dat even tegen!

Maar toen ik gisterochtend in Treviso aankwam, voelde ik me best ook wel weer thuis. Weer Italiaans horen en er deze keer in tegenstelling tot 3 maand geleden iets van verstaan, het is zo toch een ander gevoel :) En ondanks de dikke pak wolken waar mijn vliegtuig door gevlogen was, werd ik verwelkomd door een stralend zonnetje. Wat moet een mens nog meer hebben...


Nu is het vooral wachten op het arriveren van bekenden! Ik ben eens benieuwd wat nieuwjaar zal geven...

Je hoort het wel!


Dikke zoenen, ik mis jullie nu toch weer ietsje meer...


Marieke

Thuis.

Ok, nu kan ik het wel bekennen... Ik ben thuis! Meerbepaald tot 29 december heel vroeg in de morgen vertoef ik nog in ons Belgenlandje. Wie me graag nog eens wil bezichtigen voor ik weer voor 2 maanden de Italiaanse jungle induik, weet dus wat er hem/haar te doen staat...

Tot gauw!

Natale, regai e un pocino di Milano

Lieve mensen,

allereerst kan ik sommigen van jullie geruststellen: de kans is zéér klein dat ik hier een jaar zal blijven. Ik durf het nog niet helemaal definitief te stellen, maar laat ik zeggen dat er redenen genoeg zijn om na deze 6 maanden terug te keren naar ons Belgenlandje! En wie weet zie je me zelfs binnenkort al eens opduiken...

Ik heb hier nog een twee maanden te gaan, maar voor sommigen breekt het definitieve afscheid wel zeer binnenkort aan. Vandaar dat we vorige week besloten om met z'n allen een kerstfeestje te houden. Meerbepaald een zorgvuldig op voorhand gepland kerstfeestje; er werden namelijk cadeautjes gegeven! Het gekende systeem: iedereen trekt een naam en geeft aan deze persoon een leuk pakje. Ook was het de bedoeling dat iedereen een "typisch gerecht van zijn/haar land" klaarmaakte. Nuja, niet elke plat was even typerend - behalve de waterzooi van onze Brusselse misschien - maar 't was zeker en vast een zeer te pruimen buffet, en ik was eerlijk gezegd toch wel aangenaam verrast door de geslaagdheid van mijn zelfgemaakte chocomousse ;)

Enkele fotootjes van deze memorabele avond:

onze bijna complete vriendengroep: zo'n 28 man aanwezig

waar mijn chocomousse onder andere belandde

de Belgen en ons zogezegde typische gelaatsuitdrukking

cadeautjes!

chaos...


en uiteindelijk rust.

Aangezien het al lang geleden was dat ik ons lieflijke Padova nog eens verlaten had, vond ik het dit weekend hoognodig nog eens een stukje van de wereld (lees: Italië) te zien! Oorspronkelijk stond er Siena op het programma, maar wegens omstandigheden leek dit toch niet het beste plan en werd het uiteindelijk Milano. De tweede grootste stad van Italië en naar het schijnt een shoppingparadijs... Sounds tempting, doesn't it? ;) Van wat ik ervan gehoord had moest ik niet al te veel verwachten qua "historisch centrum", dus ik ging er met een open mind naartoe. En het viel goed mee! Veel is er inderdaad niet te zien, maar wàt er is, is de moeite waard! In Milaan lijkt alles grandissimo te zijn. Het begon al met het station, en eens aan de Duomo aangekomen keek ik mijn ogen uit. Je kan niet anders dan onder de indruk zijn van deze gigantische gotische kerk. Ook de galleria is mooi en voor één keer was ik blij een stad te kunnen bezoeken in de winter, want de kerstlichtjes pasten in de sfeer.

Als kers op de taart hadden we enkele Italianen bij ons om ons een beetje de weg te wijzen. En deze weg leidde naar een aperitivo stilo Milano! Je betaalt iets meer dan in Padova (8 euro ipv 2), maar je krijgt er een cocktail én massa's overheerlijk eten voor in de plaats. Toastjes, groentjes, pizza, pasta, cake; alles à volonté! Je zou voor minder in Italië komen wonen ;)

We bleven slapen bij een meisje dat we maar via via kenden, met 3 man (vrouw) op 2 matrassen aangezien zij noch ik van genoeg slaapgerief voorzien was... Maar al bij al was het een vredige nacht.


Dag twee bezochten we "il Cimitero Monumentale", wat zoveel betekent als monumentaal kerkhof. Ook hier was alles weer "bigger than life": decadent grote familiegraven en ingewikkelde sculpturen. Tja... Daarna wouden we "Teatro alla Scala" bezoeken, een theater met operazaal. Vol enthousiasme sloten we aan in een lange rij (die gelukkig wel snel vooruit ging) op het juiste plein... Die naar het verkeerde gebouw bleek te leiden. Niet getreurd, dan maar op naar de échte Scala! Daar was echter een voorstelling bezig, zodat het niet open was voor toeristen. Jammer... Nuja, die ene glimp die we er door de deur van opgevangen hebben, zag er wel goed uit :)

Om af te sluiten deden we uiteraard nog wat elke donna (Dona) in Milano doet: shoppen! We namen er zelfs een trein later voor. Met volle tassen en lege portemonnees arriveerden we rond een uur of 11 uiteindelijk weer in Padova. Het cambiare di aria heeft ons goed gedaan!


Nu zullen er voor een tijdje geen uitstapjes meer op het programma staan... Ook hier komen de examens eraan! Wanneer ik deze juist zal hebben, is voor sommige vakken nog een mysterie, maar dàt ze komen, staat vast! Aan iedereen die zich op dit moment al volop in de boeken aan het storten is: veel succes!

A presto,

Bacini,
Marieke

Should i stay or should i go?

Elke erasmusstudent die besloten heeft om zich voor 5-6 maanden naar een ander land te begeven, en deze 6 maanden toevallig in het eerste semester heeft gelegd, komt op een bepaald moment voor het dilemma te staan: maak ik er toch nog een jaar van, of ga ik na de geplande periode naar huis?

Ook mij heeft dit vraagstuk plots bekropen, al sluimerde het wel al een tijdje onderhuids... De film "L'auberge Espagnol" nog eens zien (in het Italiaans trouwens!) met het daaropvolgende besef dat er hier ooit een einde aan komt, zit er waarschijnlijk wel voor iets tussen, alsook het feit dat steeds meer van mijn goeie vrienden hier (want zo kan ik ze ondertussen wel al noemen) de beslissing nemen deze fijne periode nog een beetje te rekken! En waarom zou je het ook niet doen? Het is iets wat je nooit meer op juist dezelfde manier zal kunnen maken, het is fijn, de redenen om het niet te doen zijn veelal praktisch, en uiteindelijk, wat zijn die extra 6 maanden in een mensenleven? Je merkt het al, mijn natuurlijke twijfeltalent wordt hier weer danig op de proef gesteld :)

Want ja, er zíjn ook redenen om het niet te doen. Ook al zouden we allen maar al te graag de volgende 6 maanden hier nog al barbequend, terrasjesdoend en tripjesmakend doorbrengen in een warm klimaat en een mooie omgeving... Het is ook meer dan dat. Het is intensief! En het is vermoeiend! Het is ongelooflijk fijn! ... Maar ook niet altijd even goed voor de gezondheid! Noch voor de kwaliteit van je onderwijs. Zucht... Ik ga jullie niet lastigvallen met al mijn puntjes pro en contra, maar je kan het je wel voorstellen: not an easy decision... Nuja, geen paniek, voorlopig overweegt het idee nog om gewoon terug te keren als voorzien, en moest het toch veranderen, breng ik jullie uiteraard ter gepasten tijde op de hoogte!

Deze bespiegelingen achterwege gelaten, gaat het leven natuurlijk gewoon door... Eens gaan bowlen, feestje in de residentie, cioccolata drinken, een birthday party, een tweede aperitivo, veel films kijken... En zelfs al een beetje studeren! (het is mogelijk dat ik binnen een kleine twee weken mijn eerste examen heb! gelukkig is dit vak nog vrij interessant)

Het vermelden waard is het feit dat mijn zoektocht naar "folk in italia" eindelijk zijn vruchten heeft afgeworpen! Ik ontdekte een website met allerlei activiteiten in de buurt en vond, toeval o toeval, een bal in Padova nog diezelfde avond! Regen noch afgelegenheid kon mij tegenhouden, ik ging er zelfs moederziel alleen naartoe. Wat ik daar tegenkwam, was... interessant. (folkliefhebbers, spits uw euh... ogen) Een bal in Italië blijkt niet hetzelfde te zijn als een bal in België. Ten eerste is zowel inkom als drank gratis. Pluspunt! Maar je krijgt naar mijn idee dan ook minder "waar voor je geld" (ahja, want geen geld, dus... :p). De sfeer was niet echt spectaculair. Het ging gewoon door in een helderverlichte zaal, ik prefereer dan toch wat sfeerlichtjes om al die bezwete hoofden wat te verdoezelen ;) Bovendien was er niet zoveel jong volk aanwezig als dat in België altijd het geval is, maar de situatie bij ons is in dat opzicht dan ook wel buitengewoon denk ik. Nu, de dansen waren ook nogal anders. Eén bourrée, en voor de rest allerlei regionale dansen waar ik mij precies toch niet echt aan waag! Ik waande me een beetje in de middeleeuwen, hehe. Doch, de eerlijkheid gebiedt mij wel erbij te vermelden dat dit niet altijd zo schijnt te zijn... Het lag o.a. een beetje aan de groep die speelde vermoed ik, ik vond ze niet spectaculair goed. Op het einde van de avond deden ze ook nog een soort dans-jam, 't is te zeggen, iedereen stond in een kring, een accordeonist en een percussionist speelden een nogal eentonig melodietje, waarop wie wou dan een voor een in de kring kwam en danste, al improviserend... Best wel speciaal. Al had ook hier een beetje sfeerlicht niet misstaan, denk ik :)

Hoe dan ook, deze avond was voor mij best wel geslaagd, want ook al was dit soort van bal niet volledig mijn ding, ik heb wel kennisgemaakt met Filippo Gambetta (helaas ipv hem meer dan twee liedjes te horen spelen, want dat was waarschijnlijk het betere deel van het programma). Deze jongeman is een zeer goeie en sympathieke accordeonist die o.a. al in België optredens gedaan heeft! 't Was dus wel eens tof om nog eens in "het folkwereldje" te vertoeven en meteen te kunnen babbelen met iemand die "ons folkwereldje" en vele muzikanten daarin kent. Hij stelde me ook voor om een deel van de accordeonstage te volgen die hij dat weekend in de buurt gaf, maar om verschillende reden heb ik uiteindelijk toch maar gepast. Alleszins, een interessante avond met interessante contacten! Wordt wie weet wel vervolgd...

Ook in Padova itself was er gisteren een gratis rondleiding naar de toeristische bezienswaardigheden hier. Ik kan nu met trots zeggen dat ik het anatomisch theater van Vesalius (of was het nu Galilei ;)) en de fresco's van Giotto eindelijk gezien heb!

De kerstsfeer begint er hier trouwens al danig door te komen, er staan enkele gigantische kerstbomen in het centrum en er hangen lichtjes overal in de straten. Gezellig!

Foto's volgen! Ik ga me nu nog eens opnieuw wagen aan mijn cursus: "Le identità corporee; quando l' immagine di sé fa star male". Als dat niet intrigeert...

Voorbeeldige groetjes en tot gauw!

Bacio,

Marieke

Siamo una famiglia

Hallo allemaal,

op een doordeweekse Padova-woensdagavond zou ik op dit moment onderweg zijn naar Piazza delle Erbe... Ware het niet dat een vreemdsoortige misselijkheid mij vanavond thuis houdt. Dan maar een blogberichtje!

De hoogtepunten van de voorbije weken op een rijtje:

* Raclette bij Noémie

Een fijne avond met heerlijke patatjes met kaas, scoutsgezang en zelfs "ne keer blazen" ter alcoholcontrole! Kwestie te weten of we onze fietsen nog mochten bestijgen... Grappig feit: de onderste foto maakte géén deel uit van de zangstonde, maar was een poging tot het overtuigen van Marine (foto rechts) om nog mee te gaan naar Banale... Hilarisch.

* Onverwacht bezoek!

Een verrassing is hier nooit ver weg. Een week of twee kreeg ik plots een mailtje van Jens, die in Leuven in mijn jaar zit, dat hij waarschijnlijk naar Padova zou komen om een Italiaanse vriend te bezoeken, en als hij dan toch in de buurt was, of we dan niet eens konden afspreken? Zo gezegd, zo gedaan. En het was een fijne dag! Zo leer je nog eens iemand van thuis beter kennen zie :) Als kers op de taart heb ik ook weer wat Italianen leren kennen, waaronder één die mijn nummer wou "omdat ik precies beter op de hoogte was van alle feestjes dan hijzelf". Ojee, is het al zo erg...

* Mijn allereerste aperitivo

Op zich niet zo spectaculair, maar wél typisch italiaans. Het systeem gaat als volgt: je bestelt een drankje in een bar (in dit geval zelfs 2 Spritz voor 2 euro aan erasmusprijs, geen geld dus) en mag dan zoveel eten als je wil van de hapjes die aan de toog staan. Resultaat: veel superlekkere pasta gegeten voor een prijs waarvoor je het zelf niet kan maken. Nice!

* Girls night!

Eveline nodigde ons uit voor la cena, maar deze keer solo per ragazze! Na een wederom zeer te pruimen maaltijd waagden we ons aan echte girly activities: gezichtsmaskertjes, nagels lakken en last but not least: de serie Gossip Girl! In een romantische bui en met een zacht perzikhuidje keerden we uiteindelijk naar huis terug...

* Tortilla day

... was eigenlijk een zeer gewone dag, bestaande uit een tripje naar Vicenza. Vicenza is een stadje dat op een kwartiertje trein van Padova ligt, en is eigenlijk wel de moeite! We werden weer getrakteerd op een stralend blauwe hemel en een winterzonnetje, maar schijn bedriegt, het was bitter koud! We kuierden wat rond in de nogal verlaten stad (het was zondag), zagen een otter eendenvriendjes maken in de rivier en genoten van het uitzicht op een heuvel...

Nu, waarom krijgt deze dag de titel "tortilladag"? (nu gaat het komen hoor Nele, en je zal vast teleurgesteld zijn want echt spectaculair is het niet :p) Tada tadaa... Omdat er later die avond een "tortilla wedstrijd" op het programma stond. Bedoeling was dat elke Spanjaard een tortilla maakte en wij, de anderen, elke tortilla proefden en als een echte jury punten gaven. De lekkerste tortilla kreeg dan een prijs. Wat heeft dit nu met Vicenza te maken? Niks, behalve het feit dat we op stap waren met een hele hoop spanjaarden en dat we de hele dag lang tussen al dat Spaanse gebrabbel (want zo klinkt Spaans ondertussen in mijn oren) zeker wel 30-40 keer het woord "tortilla" hoorden vallen. Waren er een paar een beetje nerveus...? Wij Belgen doopten deze mooie dag dan maar toepasselijk tot tortilladag. Voila!

De tortillawedstrijd zelf was zeer fijn, al hadden we wel een beetje het ESN-barbeque-gevoel: weinig eten, veel wijn... Maar vooral veel volk! Hieronder onze Spaanse koks en onverwachte winnaar David (2e van links), met zijn tweede tortilla ooit :)

* Sneeuw!

Ja hoor, ook hier heeft het gesneeuwd. Maandagmorgen(/middag...) deed ik nietsvermoedend mijn raam open, en dit is wat ik zag:

Mooi, maar frisjes! Arme konijntjes...

Als afsluiter, het lied van de week:

"Siamo una famiglia

Ho tutte mie sorelle da me

siamo una famiglia

alzatevi e cantate!"

Hoe onnozel deze vertaling ook mag zijn, ergens klopt het wel met het gevoel dat erasmus brengt. Mensen van overal over Europa die op korte tijd de beste vrienden worden... 't Is op z'n minst uniek.

Allora, ik verlaat jullie nu en kruip stilaan in mijn bedje, in de hoop er morgen fris als een hoentje weer uit te springen!

Buonanotte,

Marieke

Tortilla

Vandaag, 23 november, staat vanaf heden in mijn geheugen gegrift als tortilladag.
Waarom... vertel ik later!

Ciao ;)

Bezoek!

Dag beste lezertjes,

alweer een week vloog sneller dan het licht voorbij... En dat heeft deze keer alles te maken met het hoge entertainmentgehalte en ook wel de relatief groten getale van mijn bezoek!

Donderdagavond om half 9 mocht ik Hanne verwelkomen in het station van Padova. Veel tijd om te bekomen van de vermoeiende reis kreeg ze niet, want ik nam haar meteen mee naar het appartement aan de overkant, bij Noémie. Daar bereidden de franstaligen (ja hoor, ook zij beginnen wat samen te klieken en aangezien ik heel goed met hen overeenkom ben ik altijd de arme stumper die dan maar heel de avond Frans moet spreken... maar soit) een heerlijke maaltijd voor. Ongelooflijk lekkere pasta (de variatiemogelijkheden zijn eigenlijk echt wel oneindig) en een stukje van Clara's succesrecept cake met een bolletje ijs erbij vormden een maaltijd die naar mijn idee gerust in een restaurant zou mogen opgediend worden! Het culinaire gehalte even buiten beschouwing gelaten, werd het ook gewoon een heel gezellige avond, met een filmpje erbij: "Ice Age", in 't Vlaams gesproken met Franse ondertitels! (Tini, we moesten spontaan aan u denken! "eigen schuld, eigen schuld..." :p)

Noémie bood ons een bed en ontbijt aan, en daarmee was de eerste nacht al meteen zonder zorgen. De rest van de week was namelijk het plan om Hanne bij mij in de residentie binnen te smokkelen... Wat eigenlijk zeer goed gelukt is! Met de nodige trucjes en een niet al te opvallend persoon is het dus blijkbaar toch mogelijk. Al was het best spannend... (en liet het "bed" dat ik kon aanbieden in het begin wel wat te wensen over... Snorrie!)

Vrijdag was een luie dag: lang slapen, op 't gemakje Padova eens verkennen en Hanne installeren op mijn kamer. 's Avonds nog eventjes naar de bar "Tio Pepe" geweest, een bar/restaurant waar ze goedkope pizza's verkopen (2 euro voor een margherita!), dat in de buurt van onze faculteit ligt en volgens mij zo'n beetje ons stamcafé aan't worden is :)

Zaterdag stonden we om 7(!) uur op (zowat het vroegste ooit sinds ik hier ben ;)) om de trein te nemen richting Trento. Eindelijk eindelijk eindelijk echt de bergen in! Op goed geluk zochten we een heuvel uit om te beklimmen... die in een dorp naast Trento bleek te liggen. We stapten wat kilometertjes af, om uiteindelijk een niet al te hoge top te beklimmen en als "einddoel" bij een soort verlaten huisje/kapelletje aan te komen. Okee, misschien niet de beste heuvel uitgekozen, maar het uitzicht onderweg was - ondanks niet al te mooi weer - wel de moeite!

Na het 's avonds verkennen van de winkelstraten, met gezellig marktje en zelfs glühwein erbij, vertrokken we richting station om daar ons onderdak van die avond op te wachten. En dat onderdak werd ons verschaft door niemand minder dan Thomas, eerder vernoemd, uit mijn Italiaanse les in Leuven, die voor een jaar in Trento zit. Helaas kwam Thomas die dag uit Venetië (ok, ik had niet echt op tijd gevraagd of we mochten blijven slapen ;)) en brachten we dus nog een uur door in het station van Trento, bij gebrek aan iets beters om te doen. Nuja, rond half 11 verscheen hij dan toch aan de horizon. Een chique appartement, een zelfgemaakt stuk cake van de vriendin van z'n kotgenoot en een ongelooflijk goed bedje deden ons het eerdere wachten gauw vergeten...

Het bleek dat we zaterdag eigenlijk naar de "verkeerde", zijnde minst interessante kant van de bergen gelopen waren, dus namen we het dappere besluit zondagochtend ook nog een wandelingetje te maken, deze keer mét gids ;) Veel tijd hadden we uiteindelijk niet meer, maar de zon scheen nu wél en we zijn tot op een oorlogsmonument op een van de heuvels geraakt, dus deze keer konden we Trento al wat meer in zijn volle glorie bewonderen... En het was prachtig. Te bedenken dat ik daar ook nog naartoe had kunnen gaan... Dju zeg!

Veel tijd hadden we echter niet meer om van al dat moois te genieten, want in Padova wachtte het volgende bezoek al op onze komst. Mama, Jan en Bavo waren zaterdagavond in Bologna geland en bevonden zich vanaf zondag op Padovaanse grond. Een vreemd besef te weten dat ze al in Italië zijn, maar je ze nog niet ziet... Nuja, aangezien wij vrij laat toekwamen, hadden zij tijd om op het gemak eens alle bezienswaardigheden in Padova te gaan bekijken. En dat zijn er nog meer dan ik dacht! Ook ik heb deze week voor het eerst de toeristische attracties eens bezocht, nl. de San Antonio basiliek en het Palazzo della Ragione, waar ik al zo vele keren voorbij was gelopen...

Alleszins, ze namen een kijkje op mijn kot ('t was plots druk in deze kleine kamer) en daarna gingen we met z'n allen iets eten in de pizzeria waar ik al mijn bezoek hier al mee naartoe genomen heb :) Gezellig!

Maandag was het wederom tijd voor het obligatoire bezoek aan Venetië... En het was best fijn. 't Was nog af te wachten of we wel tot in Venetië zouden geraken, aangezien er een algemene staking van het openbaar vervoer was, maar uiteindelijk is het vrij vlot gelukt. En we hebben Venetië meteen meegemaakt zoals in de toeristische boekjes als "meest mysterieus" aangeprezen staat: in de mist. De goedkoopste boten deden helaas mee aan de staking, dus geen boottochtje voor ons, maar aangezien de avond hier tegenwoordig om 5u valt (en dat vallen mag je vrij letterlijk nemen, het gaat snel) hebben we meteen ook eens kunnen genieten van "Venezia by night"... Mooi!

's Avonds was het alweer tijd om afscheid te nemen van mama & co, want Hanne en ik waren van plan het dinsdag rustig te houden en zij bezochten die dag Bologna nog eens en vertrokken vandaaruit weer naar huis.

't Was een kort maar aangenaam weerzien! Bedankt voor 't komen!

Eens weer "thuis" maakten Hanne en ik nog fruitpap... Mmmm!

Er volgde zoals gepland een rustige dinsdag, met zelfs een les voor mij en een bezoekje aan de Mensa (kwestie van de plaatselijke studentencultuur eens te laten opsnuiven). 's Avonds nog een wijntje in de wijnbar, en een pizza (en een kwart: teveel!) in het bovengenoemde stamcafé...

Woensdag gingen ook wij naar Bologna, maar het weer was ons niet welgezind: regen regen en nog eens regen! Gelukkig bestaat Bologna zowat uit één grote winkel, dus hielden we ons nog maar eens bezig met shoppen (na een kort bezoekje aan Lieselot, waar ik de vorige keer mijn trui nog had laten liggen). Zoveel (voor ons) nieuwe Italiaanse winkels en dan kom je uiteindelijk naar huis... met iets uit de H&M. Typisch :) Nuja, voor mij was het lang geleden, want een H&M heb je hier in Padova niet! (and yes, I am still alive)

Het plan was om Hanne woensdagavond eens te tonen hoe het er dan zoal aan toe gaat op Piazza delle Erbe, maar helaas wist de regen van geen ophouden... Dan maar een goed bord spinaziepatatjes (man, dat kan deugd doen) en een filmpje. U merkt het, qua uitgaansleven heeft bezoek een goede invloed op mij! ;)

De volgende ochtend was het ook voor Hanne tijd om te vertrekken. Om 5u 's ochtends opgestaan om de bus te nemen... die de verkeerde bleek te zijn. Een chaotisch telefoontje dat ze in Venetië zat, niet goed wist waar ze was en dat er geen bussen naar Treviso meer waren... De enige optie bleek uiteindelijk een peperdure taxi. Maar ze is er geraakt. Fioew! Ook voor mij best even stress...

Alleszins, chapeau voor al dat alleen reizen en merci voor 't komen, 't was een hele toffe week!

Et voilà, hier blijf ik weer alleen achter. Opnieuw eventjes bekomen en uitrusten van deze drukke week! Al zal er wel snel weer vanalles in mijn agenda gepland staan... En da's maar goed ook!

Hou jullie goed daar, bedankt voor alle lieve reacties en tot hoors!

Bacio (trouwens een heel lekkere ijssoort, vraag maar aan Hanne),

Marieke

Teolo en zo...

Buongiorno!

'k Heb net een tekstje geschreven voor het Erasmusneuroosje in Leuven (voor zij die niet weten wat het Neuroosje is, dit is het maandelijkse boekje van de Leuvense psychologiestudenten) dus ik ben helemaal in de verslaggevingsmood ;) En aangezien vanavond de Hanne- en dit weekend de mama & co- terror mij helemaal in zijn greep zal nemen, is nu het moment om jullie nog even te laten meegenieten van mijn laatste belevenissen!

Na het hartverscheurende afscheid van Nele en Tiny (zelfs de wolken weenden mee) ging het leven weer door als voorheen... Zij het zonder linkerpedaal aan mijn fiets, wat niet erg handig is, maar ok. Er volgden enkele rustige dagen van calcetto spelen in de residentie en zelfs deelnemen aan de pilootstudie van Kim/Julia's experiment... (zij doet hier haar stage voor experimentele psychologie)

Vrijdag was het nog eens tijd voor een ESN-activiteit: the "official welcome at the university". Wacht eens even... Welkom? Zijn wij hier niet al een maand en half ondertussen? Zo zie je maar, Italianen nemen hun tijd. Speech in het Italiaans over dat het niet gemakkelijk moet zijn voor ons om in een land te leven waar iedereen een nieuwe taal spreekt... Euh, pardon?

Nuja, het was een mooie zaal en we hadden toch maar mooi de VIP-zeteltjes aan de zijkant, bekleed met rood fluweel! (dat we meteen lekker nat maakten... 't was niet wij, maar de regen!) Daarna nog een goedkoop koffietje gaan drinken (dit is iets wat we meer en meer doen, aangezien het weer slechter wordt, maar het staat mij wel aan) en 's avonds een zeer gezellig huisfeestje. (ook dit laatste wordt frequenter... ik ben fan!)

Over zaterdag ga ik mij niet uitspreken, maar zondag was een mooie dag! Ons plan om naar de echte bergen te gaan, was een beetje in het water gevallen (gelukkig niet letterlijk deze keer), dus namen we als alternatief een heuvelig dorpje niet heel ver van Padova: Teolo. Jammer genoeg konden we weer genieten van de typische mist hier, maar de zon deed toch haar best om er een beetje door te komen, dus het werd best nog mooi weer! Het leverde zelfs foto's op die volgens sommigen blijkbaar doen denken aan de nevelwouden in Peru... Wow! ;) Al zal het wel niet zó spectaculair geweest zijn, het deed enorm goed om eens in de natuur te zijn, de beentjes eens te strekken en te genieten van een mooi uitzicht. Exactly what i needed! Een cioccolata'tje (wat níet hetzelfde is als chocomelk, eerder chocopudding, maar wel heel erg lekker) en een stuk pizza in het gezellige dorpje als afsluiter maakten de dag compleet. Ook het vermelden waard: ik heb héél de dag Frans gesproken!

De rest van de week was fijn, maar weinig spectaculair om over te vertellen,

dus zeg ik: tot de volgende keer!

-xx- Marieke

Leven als toerist in Italië

Mi piace la vita italiana! Oftewel: het italiaanse leven bevalt me! Zelfs in de regen, en daar kunnen Nele en Tiny volop van meespreken...

Maar laat ik bij het begin beginnen. De laatste dagen zijn héél druk geweest!

Zondag maakten we met enkele spanjaarden en franssprekenden (frans + waals dus) een tripje naar il Lago di Garda (het Gardameer). Dé toeristische plek bij uitstek hier in de buurt, dus mocht ook op ons lijstje niet ontbreken. De zon was met ons! Hoewel we niet het allermooiste plekje aan het meer hadden uitgekozen (het meer heeft een omtrek van 158,4 km, je hebt dus best wat keus qua plekjes), was het een zalige relaxerende dag, die bovendien mooie foto's heeft opgeleverd. En ja hoor, erasmus zou erasmus niet zijn als we niet weer toevallig door iemand werden aangesproken die ons een gratis boottochtje aanbood... :)

Na een dutje op een trein die ons al in de juiste sfeer bracht met het licht dat telkens uitviel, was het tijd om ons klaar te maken voor de grote Halloweenparty. Ik transformeerde mezelf in een eigenlijk nog veel te schattige zwarte kat, ging met twee heksen de fiets op (de autobestuurders moeten ook wat gedacht hebben...) en nadat nog enkele andere griezels ons vervoegden, zetten we koers naar een van de "discotheken" hier: Banale. Even terzijde: een discotheek hier is niet echt hetzelfde als één in België (daar zou ik nooit een voet binnenzetten), maar is hier gewoon een plek waar je kan dansen op gewone muziek, net als een fuif/TD thuis, en is bovendien de enige optie om nog weg te gaan na een uur of 12... Hoewel er veel aan mijn staart getrokken werd, was het weer ambiance alom!

De volgende ochtend stapte ik nog ietwat slaperig uit bed... En was het tijd om mijn eerste echte bezoek te ontvangen! Al was er de eerste uren nogal verwarring omtrent mijn telefoonnummer (ik deed nietsvermoedend mijn dagelijkse bezigheden terwijl Nele en Tiny al enkele uren in Padova bleken te zijn) vlogen we elkaar dan eindelijk toch in de armen op - hoe kan het ook anders - Piazza delle Erbe. We namen een kijkje op Prato della Valle by night en kwamen dankzij mijn oriëntatorisch talent op nooit geziene plaatsen ;) Ook voor mij was het een ervaring: je bekijkt de stad waarin je leeft plots vanuit een ander oogpunt en gaat eens verder dan de dingen die je dag in dag uit doet. Padova op z'n toeristisch dus. Heel mooi!

Als je de toerist wil uithangen, moet je het goed doen, aldus bezochten we dinsdag en woensdag respectievelijk Venezia en Verona. Ondanks minder weer - Verona betekende voor mij vooral doorweekte voeten - was het toch nog eens de moeite. Vooral Verona is eigenlijk best mooi als het regent! En storm noch regen houdt ons tegen... om te gaan shoppen! O ja, ik ben weer bezweken... Zucht. :) Alleszins, het waren drie zeer fijne dagen! Thanks for coming girls! (en Lotte: bedankt voor't hilarische postpakket...)

Op dit moment ben ik dus wat aan't bekomen van de vorige dagen... De gezondheid van de meesten hier begint het stilaan een beetje te begeven, ook ik voel een verkoudheid aankomen, dus is het niet slecht het eventjes wat kalmer aan te doen. Dit weekend staat er waarschijnlijk een weekendje in de bergen op het programma (dat is gezond he), ik kijk er al naar uit!

2 dikke zoenen (want zo gaat dat hier) en een zwarte poezenpoot,

Marieke

Un po' di filosofia

Ciao ragazzi!

Het is alweer eventjes geleden dat ik hier nog iets gepost heb... Maar veel spectaculairs valt er dan ook niet echt te vertellen. Na een dikke maand hier verval je toch weer in een zekere routine... Lessen, woensdagavond piazza, in't weekend uitgaan, tussendoor hier en daar ook nog eens, de was, de plas, ja zelfs al een beetje leren! Zo gaat dat!

Toch merk ik hoe langer hoe meer dat deze ervaring iets unieks is. Want ook al is er de routine, je komt ook telkens weer voor verrassingen te staan. Je leert elke week wel weer nieuwe mensen kennen - van overal -, je merkt dat je de ene dag de ene taal vlotter spreekt, de volgende dag een andere, je doet uitstapjes en ziet wat van de wereld! Dankzij de verschillen en gelijkenissen met thuis sta je stil bij alles wat thuìs routine is, en dat dit eigenlijk allesbehalve vanzelfsprekend is...

Eigenlijk zijn 5 maanden veel te kort voor een belevenis als deze. Als je ervóór staat, lijkt het een eeuwigheid, maar eens je je leven hier een beetje opgebouwd hebt, merk je dat je het best nog een beetje langer zo zou willen houden :) Wat niet wil zeggen dat alles hier beter is hoor...

Op schoolvlak heb ik bv niet het gevoel dat ik hier echt alles zal leren wat ik zou moeten leren. De praktijk ontbreekt ook, en o wee als je hier naar een Engels boek op zoek moet!

Daarnaast mis ik live folkmuziek en het dansen erop, het zou hier ergens in de buurt wel moeten te vinden zijn, maar aangezien Italië zo'n ongelooflijk georganiseerd land is, is dat geen gemakkelijke opdracht. Doch, ik geef niet op!

't Is ook niet alles om heel de tijd zelf aan alles te moeten denken; op tijd de was doen, boodschappen, ook in het weekend, tussendoor nog lessen, leren, uitstapjes regelen... Man man, is dat dan volwassen zijn? (nu zullen mama en papa wel lachen waarschijnlijk :p)

Moraal van het verhaal: alles heeft zijn voor- en nadelen! Maar op dit moment (en dan vooral vandaag, want het zonnetje schijnt) geniet ik met volle teugen.

Ziezo, ter afsluiter nog een paar fotootjes, aangezien die meer zeggen dan woorden:

Het resultaat van een pannekoeken-met-Nutella-feestje...

Feestje in Copernico, een residentie met veel erasmussers

Weerwolven, naar goede gewoonte op mijn verjaardag

De grigliata ofte barbeque

De verslavend lekkere verjaardagscake die Clara voor mij gebakken heeft

Vaag beeld van Piazza delle Erbe op woensdag

Een dikke merci voor alle verjaardagswensen, -kaartjes en -postpakketjes!


Baci grossi,

Marieke

Over Bertoli-mémés, rotkarakters en feestjes, feestjes, feestjes!

Hi folks!

Het is alweer een tijdje geleden dat ik hier nog iets gepost heb, en dat heeft alles te maken met de drukte van mijn leven hier. Mijn kotgenoten denken al dat ik een "echt feestbeest" ben, stel je voor... Ik vraag me af vanwaar ze dat halen!

Het begon allemaal vorige week zaterdag, met een rondleiding in Padova... Van de culturele uitleg heb ik niet veel begrepen, maar ik heb wél weer wat nieuwe telefoonnummers verzameld (een van mijn nieuwe hobby's)! 's Avonds werd er gratis sangria geschonken op Prato della Valle, en ja, u raadt het al, die was in no time de deur uit... En vólk dat er was!

De rest van de week stapelden de bezigheden zich op: Piazza delle Erbe, feestje bij een rijke Parisien, ESN-drink, fancy Chinese dinner, nog eens Piazza delle Erbe... Genoeg om ons méér dan bezig te houden. En dan zijn er nog de lessen overdag... Ik heb daar geen tijd voor! ;) Maar ik ga wel hoor.

Gelukkig bestaat er na al die lessen en dat vermoeiende gefeest ook zoiets als weekend! En weekend betekent tripjes maken! Dit weekend was meerbepaald nogal Belgisch gekleurd... Zaterdag bevond ik me namelijk voor de tweede keer deze maand in de trein richting Bologna, alwaar we afgesproken hadden met een groot deel van onze Leuvense Italiaanse les. Het zonnetje scheen uit volle borst, dus maakten we er maar een lui in-het-park-lig-en-shop-dagje van (vooral Thomas vond dat laatste gewèèldig). Ondanks het rotkarakter van Lieselot - of net dankzij ;) - hebben we heel wat afgelachen. Heerlijk om weer eens gewoon in't Vlaams mopjes te kunnen maken! Zo kom je bv op woorden als Bertoli-mémé: een oud vrouwtje dat rechtstreeks uit de Bertoli-reclame zou kunnen gewandeld zijn... Leve Italië!

Onze avondbezigheid was ook de moeite: met een op ietwat vreemde manier verkregen flesje wijn (nachtwinkels kennen ze hier niet echt, enkel Pakistani's die "dicht" zijn maar via de deur toch blijkbaar wel nog wat verkopen als je erom vraagt) dachten we rustig een beetje op een Piazza'tje te zitten, maar dat was buiten een Italiaanse gerekend. Mensen lastigvallen à la proberen kussen en drank en chips afnemen, uit het niets beginnen zingen en vooral héél erg vreemd en niet al te nuchter zijn was haar avondvulling en noodgedwongen ook die van alle anderen op het plein aanwezig... Daarnaast speelde er iemand gitaar en was er ook iemand aan't jongleren met vuur... Vreemde sfeer, maar entertainment verzekerd!

Sfeerfilmpje:

Na een wederom verkwikkende nachtrust bij Lieselot vertrok ik zondagmiddag terug Padovawaarts, waar de volgende feestjes me alweer opwachtten. Eerst een "Belgian party" - bij deze weet ik zeker dat er hier veel Belgen zitten, en dat 't Waasland verrassend genoeg goed vertegenwoordigd is! - dat zich met de tijd uitbreidde tot een "international party" (elk feestje breidt zich hier trouwens telkens op miraculeuze wijze uit qua mensenaantal), waarna we met z'n allen naar de Erasmus Welcome Party trokken. Nog maar eens een fijne en net iets te late avond! (zie foto bovenaan)

Je ziet dus, het leven gaat hier zijn gang... Alles begint in zijn plooi te vallen. Maar hoe meer alles in zijn plooi valt, hoe sneller de tijd vooruit gaat. Ik besef hier meer en meer dat er zó veel mooie plaatsen te zien zijn, zó veel dingen de moeite waard te bekijken/horen/beleven... En dat je het nooit allemààl kan doen. Ja, de erasmuservaring maakt een mens nu en dan al eens filosofisch. Het doet je - mij althans - zeer goed beseffen welke dingen voor jou belangrijk zijn in 't leven... Kortom, een aanrader.

Voila zie, met deze gevleugelde woorden laat ik jullie... om een Sprizje te gaan drinken! :)

Kus!

Marieke

Wist je dat...

Ja hoor beste mensen, ook in deze blog is het tijd voor wist-je-datjes! Omdat de italianen nu eenmaal wel eens vreemde gewoontes durven hebben...


DUS, wist je dat...

* er in Padova meer studenten dan plaatselijke inwoners wonen en dat zo'n 100tal ervan op dit moment erasmusstudenten zijn?

* de eerste georganiseerde erasmusactiviteiten een feit zijn en er op de eerste (rondleiding in Padova en gratis sangria 's avonds) héél veel volk is afgekomen?

* sommige italianen Facebook uitspreken als "fatsjebok"? Ik lag strijk toen ik dat hoorde!

* de verkeerslichten hier zowat één seconde groen zijn en 7 seconden oranje, maar of het nu groen, oranje of rood is, iedereen toch zomaar oversteekt? Zelfs als er een politieagent op staat te kijken (die dan ook niks zegt)?

* er hier nog maar één dag is voorbij gegaan dat ik géén pasta met een of andere tomatensaus heb gegeten?

* je in de winkel dan ook niet veel anders vindt? Naar iets als bloemkool bv moet je niet op zoek gaan!

* dit eigenlijk nog maar het voorgerecht is?

* men hier niet extreem laat eet zoals bv in Spanje, maar eerder rond een uur of 8 's avonds?

* een pint (wel iets groter dan thuis) hier zeker 3 euro kost?

* je daarentegen Spriz, wijn en uiteraard koffie kan vinden voor 1-1,5 euro?

* zowat al mijn lessen overlappen?

* de lessen hier interactiever en de studenten assertiever zijn?

* ik in november waarschijnlijk al een examen heb?

* er hier best veel Belgen zitten (zowel Vlamingen als Walen)?

* het hier overdag meestal lekker warm is, maar het 's avonds enorm afkoelt en mijn voetjes dan als ijsklompen aanvoelen?

* ik les heb niet ver van de rivier en er daar best aangename plekjes zijn om te zitten?

* ik hier waarschijnlijk zeer goed (ahum) zal worden in "calcietto" (kickeren) en ping-pong, aangezien beide hier in de residentie vaak gespeeld worden?

* er hier té veel interessante winkels zijn, waardoor ik mijn shop-drang écht moet onderdrukken?

* deze winkels wel steeds toe zijn tussen 13 en 15 uur, wat zeer lastig is als je dat niet gewoon bent?

* ik onlangs mijn huur betaald heb in een postkantoor?

* de ijsjes hier héél lekker zijn?

* ik maar niet uitgeslapen geraak?

* ik al accordeon heb gespeeld in de tuin van mijn residentie?

* er verdacht veel erasmussers verjaren in oktober? Er zijn op dit moment al twee of drie verjaardagen gepasseerd.

* ik waarschijnlijk nog duizend dingen kan bedenken die jullie alleen maar zouden vervelen...?



Voor de rest gaat het leven hier zijn gewone gangetje... Na het "leven op straat" van mijn week jeugdherberg doet het best wat vreemd om weer een normaal leven te leiden en te merken dat alles zich wat stabiliseert, maar dat heeft uiterààrd ook zijn aangename kanten!




Veel groetjes,
zoen,

Marieke