Ciao ragazzi!
Het is alweer eventjes geleden dat ik hier nog iets gepost heb... Maar veel spectaculairs valt er dan ook niet echt te vertellen. Na een dikke maand hier verval je toch weer in een zekere routine... Lessen, woensdagavond piazza, in't weekend uitgaan, tussendoor hier en daar ook nog eens, de was, de plas, ja zelfs al een beetje leren! Zo gaat dat!
Toch merk ik hoe langer hoe meer dat deze ervaring iets unieks is. Want ook al is er de routine, je komt ook telkens weer voor verrassingen te staan. Je leert elke week wel weer nieuwe mensen kennen - van overal -, je merkt dat je de ene dag de ene taal vlotter spreekt, de volgende dag een andere, je doet uitstapjes en ziet wat van de wereld! Dankzij de verschillen en gelijkenissen met thuis sta je stil bij alles wat thuìs routine is, en dat dit eigenlijk allesbehalve vanzelfsprekend is...
Eigenlijk zijn 5 maanden veel te kort voor een belevenis als deze. Als je ervóór staat, lijkt het een eeuwigheid, maar eens je je leven hier een beetje opgebouwd hebt, merk je dat je het best nog een beetje langer zo zou willen houden :) Wat niet wil zeggen dat alles hier beter is hoor...
Op schoolvlak heb ik bv niet het gevoel dat ik hier echt alles zal leren wat ik zou moeten leren. De praktijk ontbreekt ook, en o wee als je hier naar een Engels boek op zoek moet!
Daarnaast mis ik live folkmuziek en het dansen erop, het zou hier ergens in de buurt wel moeten te vinden zijn, maar aangezien Italië zo'n ongelooflijk georganiseerd land is, is dat geen gemakkelijke opdracht. Doch, ik geef niet op!
't Is ook niet alles om heel de tijd zelf aan alles te moeten denken; op tijd de was doen, boodschappen, ook in het weekend, tussendoor nog lessen, leren, uitstapjes regelen... Man man, is dat dan volwassen zijn? (nu zullen mama en papa wel lachen waarschijnlijk :p)
Moraal van het verhaal: alles heeft zijn voor- en nadelen! Maar op dit moment (en dan vooral vandaag, want het zonnetje schijnt) geniet ik met volle teugen.
Ziezo, ter afsluiter nog een paar fotootjes, aangezien die meer zeggen dan woorden:
Het resultaat van een pannekoeken-met-Nutella-feestje...
Feestje in Copernico, een residentie met veel erasmussers
Weerwolven, naar goede gewoonte op mijn verjaardag
De grigliata ofte barbeque
De verslavend lekkere verjaardagscake die Clara voor mij gebakken heeft
Vaag beeld van Piazza delle Erbe op woensdag
Een dikke merci voor alle verjaardagswensen, -kaartjes en -postpakketjes!
Baci grossi,
Marieke
Hallo
BeantwoordenVerwijderenSono una zia da Ruth.
Vado alla scuola serale per imparare l'italiano.
Mi piace l'Italia, le molto belle città, la cucina, l'atmosphera....
en il bel tempo.
Ik ken je niet maar volg wat je belevenissen via de website van Ruthie in Sevilla.
Jammer dat ik al wat ouder ben, 'k zou anders ook wel willen vertrekken voor enkele maanden Erasmus - kwestie van het Italiaans wat in te oefenen.
Want het is potverdorie een moeilijke taal.
Het beste.
In bocca al lupo.