Leven als toerist in Italië

Mi piace la vita italiana! Oftewel: het italiaanse leven bevalt me! Zelfs in de regen, en daar kunnen Nele en Tiny volop van meespreken...

Maar laat ik bij het begin beginnen. De laatste dagen zijn héél druk geweest!

Zondag maakten we met enkele spanjaarden en franssprekenden (frans + waals dus) een tripje naar il Lago di Garda (het Gardameer). Dé toeristische plek bij uitstek hier in de buurt, dus mocht ook op ons lijstje niet ontbreken. De zon was met ons! Hoewel we niet het allermooiste plekje aan het meer hadden uitgekozen (het meer heeft een omtrek van 158,4 km, je hebt dus best wat keus qua plekjes), was het een zalige relaxerende dag, die bovendien mooie foto's heeft opgeleverd. En ja hoor, erasmus zou erasmus niet zijn als we niet weer toevallig door iemand werden aangesproken die ons een gratis boottochtje aanbood... :)

Na een dutje op een trein die ons al in de juiste sfeer bracht met het licht dat telkens uitviel, was het tijd om ons klaar te maken voor de grote Halloweenparty. Ik transformeerde mezelf in een eigenlijk nog veel te schattige zwarte kat, ging met twee heksen de fiets op (de autobestuurders moeten ook wat gedacht hebben...) en nadat nog enkele andere griezels ons vervoegden, zetten we koers naar een van de "discotheken" hier: Banale. Even terzijde: een discotheek hier is niet echt hetzelfde als één in België (daar zou ik nooit een voet binnenzetten), maar is hier gewoon een plek waar je kan dansen op gewone muziek, net als een fuif/TD thuis, en is bovendien de enige optie om nog weg te gaan na een uur of 12... Hoewel er veel aan mijn staart getrokken werd, was het weer ambiance alom!

De volgende ochtend stapte ik nog ietwat slaperig uit bed... En was het tijd om mijn eerste echte bezoek te ontvangen! Al was er de eerste uren nogal verwarring omtrent mijn telefoonnummer (ik deed nietsvermoedend mijn dagelijkse bezigheden terwijl Nele en Tiny al enkele uren in Padova bleken te zijn) vlogen we elkaar dan eindelijk toch in de armen op - hoe kan het ook anders - Piazza delle Erbe. We namen een kijkje op Prato della Valle by night en kwamen dankzij mijn oriëntatorisch talent op nooit geziene plaatsen ;) Ook voor mij was het een ervaring: je bekijkt de stad waarin je leeft plots vanuit een ander oogpunt en gaat eens verder dan de dingen die je dag in dag uit doet. Padova op z'n toeristisch dus. Heel mooi!

Als je de toerist wil uithangen, moet je het goed doen, aldus bezochten we dinsdag en woensdag respectievelijk Venezia en Verona. Ondanks minder weer - Verona betekende voor mij vooral doorweekte voeten - was het toch nog eens de moeite. Vooral Verona is eigenlijk best mooi als het regent! En storm noch regen houdt ons tegen... om te gaan shoppen! O ja, ik ben weer bezweken... Zucht. :) Alleszins, het waren drie zeer fijne dagen! Thanks for coming girls! (en Lotte: bedankt voor't hilarische postpakket...)

Op dit moment ben ik dus wat aan't bekomen van de vorige dagen... De gezondheid van de meesten hier begint het stilaan een beetje te begeven, ook ik voel een verkoudheid aankomen, dus is het niet slecht het eventjes wat kalmer aan te doen. Dit weekend staat er waarschijnlijk een weekendje in de bergen op het programma (dat is gezond he), ik kijk er al naar uit!

2 dikke zoenen (want zo gaat dat hier) en een zwarte poezenpoot,

Marieke

Un po' di filosofia

Ciao ragazzi!

Het is alweer eventjes geleden dat ik hier nog iets gepost heb... Maar veel spectaculairs valt er dan ook niet echt te vertellen. Na een dikke maand hier verval je toch weer in een zekere routine... Lessen, woensdagavond piazza, in't weekend uitgaan, tussendoor hier en daar ook nog eens, de was, de plas, ja zelfs al een beetje leren! Zo gaat dat!

Toch merk ik hoe langer hoe meer dat deze ervaring iets unieks is. Want ook al is er de routine, je komt ook telkens weer voor verrassingen te staan. Je leert elke week wel weer nieuwe mensen kennen - van overal -, je merkt dat je de ene dag de ene taal vlotter spreekt, de volgende dag een andere, je doet uitstapjes en ziet wat van de wereld! Dankzij de verschillen en gelijkenissen met thuis sta je stil bij alles wat thuìs routine is, en dat dit eigenlijk allesbehalve vanzelfsprekend is...

Eigenlijk zijn 5 maanden veel te kort voor een belevenis als deze. Als je ervóór staat, lijkt het een eeuwigheid, maar eens je je leven hier een beetje opgebouwd hebt, merk je dat je het best nog een beetje langer zo zou willen houden :) Wat niet wil zeggen dat alles hier beter is hoor...

Op schoolvlak heb ik bv niet het gevoel dat ik hier echt alles zal leren wat ik zou moeten leren. De praktijk ontbreekt ook, en o wee als je hier naar een Engels boek op zoek moet!

Daarnaast mis ik live folkmuziek en het dansen erop, het zou hier ergens in de buurt wel moeten te vinden zijn, maar aangezien Italië zo'n ongelooflijk georganiseerd land is, is dat geen gemakkelijke opdracht. Doch, ik geef niet op!

't Is ook niet alles om heel de tijd zelf aan alles te moeten denken; op tijd de was doen, boodschappen, ook in het weekend, tussendoor nog lessen, leren, uitstapjes regelen... Man man, is dat dan volwassen zijn? (nu zullen mama en papa wel lachen waarschijnlijk :p)

Moraal van het verhaal: alles heeft zijn voor- en nadelen! Maar op dit moment (en dan vooral vandaag, want het zonnetje schijnt) geniet ik met volle teugen.

Ziezo, ter afsluiter nog een paar fotootjes, aangezien die meer zeggen dan woorden:

Het resultaat van een pannekoeken-met-Nutella-feestje...

Feestje in Copernico, een residentie met veel erasmussers

Weerwolven, naar goede gewoonte op mijn verjaardag

De grigliata ofte barbeque

De verslavend lekkere verjaardagscake die Clara voor mij gebakken heeft

Vaag beeld van Piazza delle Erbe op woensdag

Een dikke merci voor alle verjaardagswensen, -kaartjes en -postpakketjes!


Baci grossi,

Marieke

Over Bertoli-mémés, rotkarakters en feestjes, feestjes, feestjes!

Hi folks!

Het is alweer een tijdje geleden dat ik hier nog iets gepost heb, en dat heeft alles te maken met de drukte van mijn leven hier. Mijn kotgenoten denken al dat ik een "echt feestbeest" ben, stel je voor... Ik vraag me af vanwaar ze dat halen!

Het begon allemaal vorige week zaterdag, met een rondleiding in Padova... Van de culturele uitleg heb ik niet veel begrepen, maar ik heb wél weer wat nieuwe telefoonnummers verzameld (een van mijn nieuwe hobby's)! 's Avonds werd er gratis sangria geschonken op Prato della Valle, en ja, u raadt het al, die was in no time de deur uit... En vólk dat er was!

De rest van de week stapelden de bezigheden zich op: Piazza delle Erbe, feestje bij een rijke Parisien, ESN-drink, fancy Chinese dinner, nog eens Piazza delle Erbe... Genoeg om ons méér dan bezig te houden. En dan zijn er nog de lessen overdag... Ik heb daar geen tijd voor! ;) Maar ik ga wel hoor.

Gelukkig bestaat er na al die lessen en dat vermoeiende gefeest ook zoiets als weekend! En weekend betekent tripjes maken! Dit weekend was meerbepaald nogal Belgisch gekleurd... Zaterdag bevond ik me namelijk voor de tweede keer deze maand in de trein richting Bologna, alwaar we afgesproken hadden met een groot deel van onze Leuvense Italiaanse les. Het zonnetje scheen uit volle borst, dus maakten we er maar een lui in-het-park-lig-en-shop-dagje van (vooral Thomas vond dat laatste gewèèldig). Ondanks het rotkarakter van Lieselot - of net dankzij ;) - hebben we heel wat afgelachen. Heerlijk om weer eens gewoon in't Vlaams mopjes te kunnen maken! Zo kom je bv op woorden als Bertoli-mémé: een oud vrouwtje dat rechtstreeks uit de Bertoli-reclame zou kunnen gewandeld zijn... Leve Italië!

Onze avondbezigheid was ook de moeite: met een op ietwat vreemde manier verkregen flesje wijn (nachtwinkels kennen ze hier niet echt, enkel Pakistani's die "dicht" zijn maar via de deur toch blijkbaar wel nog wat verkopen als je erom vraagt) dachten we rustig een beetje op een Piazza'tje te zitten, maar dat was buiten een Italiaanse gerekend. Mensen lastigvallen à la proberen kussen en drank en chips afnemen, uit het niets beginnen zingen en vooral héél erg vreemd en niet al te nuchter zijn was haar avondvulling en noodgedwongen ook die van alle anderen op het plein aanwezig... Daarnaast speelde er iemand gitaar en was er ook iemand aan't jongleren met vuur... Vreemde sfeer, maar entertainment verzekerd!

Sfeerfilmpje:

Na een wederom verkwikkende nachtrust bij Lieselot vertrok ik zondagmiddag terug Padovawaarts, waar de volgende feestjes me alweer opwachtten. Eerst een "Belgian party" - bij deze weet ik zeker dat er hier veel Belgen zitten, en dat 't Waasland verrassend genoeg goed vertegenwoordigd is! - dat zich met de tijd uitbreidde tot een "international party" (elk feestje breidt zich hier trouwens telkens op miraculeuze wijze uit qua mensenaantal), waarna we met z'n allen naar de Erasmus Welcome Party trokken. Nog maar eens een fijne en net iets te late avond! (zie foto bovenaan)

Je ziet dus, het leven gaat hier zijn gang... Alles begint in zijn plooi te vallen. Maar hoe meer alles in zijn plooi valt, hoe sneller de tijd vooruit gaat. Ik besef hier meer en meer dat er zó veel mooie plaatsen te zien zijn, zó veel dingen de moeite waard te bekijken/horen/beleven... En dat je het nooit allemààl kan doen. Ja, de erasmuservaring maakt een mens nu en dan al eens filosofisch. Het doet je - mij althans - zeer goed beseffen welke dingen voor jou belangrijk zijn in 't leven... Kortom, een aanrader.

Voila zie, met deze gevleugelde woorden laat ik jullie... om een Sprizje te gaan drinken! :)

Kus!

Marieke

Wist je dat...

Ja hoor beste mensen, ook in deze blog is het tijd voor wist-je-datjes! Omdat de italianen nu eenmaal wel eens vreemde gewoontes durven hebben...


DUS, wist je dat...

* er in Padova meer studenten dan plaatselijke inwoners wonen en dat zo'n 100tal ervan op dit moment erasmusstudenten zijn?

* de eerste georganiseerde erasmusactiviteiten een feit zijn en er op de eerste (rondleiding in Padova en gratis sangria 's avonds) héél veel volk is afgekomen?

* sommige italianen Facebook uitspreken als "fatsjebok"? Ik lag strijk toen ik dat hoorde!

* de verkeerslichten hier zowat één seconde groen zijn en 7 seconden oranje, maar of het nu groen, oranje of rood is, iedereen toch zomaar oversteekt? Zelfs als er een politieagent op staat te kijken (die dan ook niks zegt)?

* er hier nog maar één dag is voorbij gegaan dat ik géén pasta met een of andere tomatensaus heb gegeten?

* je in de winkel dan ook niet veel anders vindt? Naar iets als bloemkool bv moet je niet op zoek gaan!

* dit eigenlijk nog maar het voorgerecht is?

* men hier niet extreem laat eet zoals bv in Spanje, maar eerder rond een uur of 8 's avonds?

* een pint (wel iets groter dan thuis) hier zeker 3 euro kost?

* je daarentegen Spriz, wijn en uiteraard koffie kan vinden voor 1-1,5 euro?

* zowat al mijn lessen overlappen?

* de lessen hier interactiever en de studenten assertiever zijn?

* ik in november waarschijnlijk al een examen heb?

* er hier best veel Belgen zitten (zowel Vlamingen als Walen)?

* het hier overdag meestal lekker warm is, maar het 's avonds enorm afkoelt en mijn voetjes dan als ijsklompen aanvoelen?

* ik les heb niet ver van de rivier en er daar best aangename plekjes zijn om te zitten?

* ik hier waarschijnlijk zeer goed (ahum) zal worden in "calcietto" (kickeren) en ping-pong, aangezien beide hier in de residentie vaak gespeeld worden?

* er hier té veel interessante winkels zijn, waardoor ik mijn shop-drang écht moet onderdrukken?

* deze winkels wel steeds toe zijn tussen 13 en 15 uur, wat zeer lastig is als je dat niet gewoon bent?

* ik onlangs mijn huur betaald heb in een postkantoor?

* de ijsjes hier héél lekker zijn?

* ik maar niet uitgeslapen geraak?

* ik al accordeon heb gespeeld in de tuin van mijn residentie?

* er verdacht veel erasmussers verjaren in oktober? Er zijn op dit moment al twee of drie verjaardagen gepasseerd.

* ik waarschijnlijk nog duizend dingen kan bedenken die jullie alleen maar zouden vervelen...?



Voor de rest gaat het leven hier zijn gewone gangetje... Na het "leven op straat" van mijn week jeugdherberg doet het best wat vreemd om weer een normaal leven te leiden en te merken dat alles zich wat stabiliseert, maar dat heeft uiterààrd ook zijn aangename kanten!




Veel groetjes,
zoen,

Marieke

Una settimana a Padova

Ciao!!

Hier ben ik alweer... Ok, wat heb ik de voorbije week allemaal uitgespookt?




* Een weekendje Verona met Clara. Een welkome afwisseling na al ons gehos in Padova! Verona is "veramente bellissima"! Je hebt een mooi zicht op de heuvels vanaf de verschillende bruggen en er zijn verschillende gezellige wijnbars, met sympathieke italianen die je spontaan een soort tapas-ding aanbieden :) Zoals het een goede toerist betaamt hebben we uiteraard ook een kijkje genomen in het huis en het graf van Julia (je weet wel, van Romeo). Ongelooflijk hoeveel liefdesbriefjes er daar aan de muur hangen en hoeveel er in openbare monumenten op de muren geschreven wordt! Je zou het in België eens moeten proberen...

* Enkele uitjes met de andere erasmusstudenten, die we de laatste avond in de jeugdherberg hebben leren kennen. Zo bv woensdagavond, dé uitgaansavond hier. Alle studenten komen dan buiten om een Spriz (ja, ik heb het ondertussen al geproefd!) te drinken... Je kon er werkelijk op de koppen lopen. 't Gaf een beetje een festivalgevoel, we kregen spontaan de neiging om te beginnen crowdsurfen! Het grappige is wel dat tegen een uur of 12 alle bars beginnen sluiten en de meerderheid afdruipt. Wie zich hier wil bezatten, moet op tijd beginnen! Ze doen dat dan ook, vrees ik...

* Verhuisd naar mijn kot! Ik zit een béétje ver van't centrum (ik zal nooit meer klagen dat ik in Leuven ver weg zit :)), ik moet zo'n half uur of langer fietsen om er te geraken, maar... De appartementjes hier zijn dik in orde! Deze residentie is nog vrij nieuw, en dat zie je eraan! Helaas is er wel steeds een allesziende receptionist(e) aanwezig, zodat ik niemand te slapen kan leggen zonder al te veel "foefelare"... Ohja, de tuin hier zit vol, maar dan ook echt vól konijnen/hazen, vooral 's avonds! Ik heb me laten vertellen dat als je er eentje vangt of dood doet je een boete moet betalen, dus helaas geen typisch Belgisch konijn met pruimen voor mijn residentiegenootjes...

* Heel wat mensen leren kennen. Ik moet hier al verschillende netwerken onderhouden! Er zijn de erasmusstudenten, waarmee we soms afspreken of samen naar de les gaan. Daarnaast is er Rumiana, mijn "cuoncuilina" of flatgenote, een Bulgaars meisje dat hier aan haar eerste jaar begint, en haar broer en enkele andere "Bulgaarse italianen" waarmee we vaak in de "mensa" (studentenrestaurant) gaan eten. Verder is er Lorenzo, een jongen die in dezelfde residentie als ik zit en die ik op straat onderweg naar hier heb leren kennen (thuis had ik hem waarschijnlijk nooit aangesproken, maar hé, erasmus maakt je net iets socialer) en meteen gevraagd heb om me wat te helpen met mijn lessen e.d., want hij studeert net als de halve studentenpopulatie hier ook psychologie! Tenslotte is er een hele groep mensen hier in de residentie die hier al sinds vorig jaar zitten en heel wat samen doen. Toen ik in de residentie arriveerde, stelden 2 jongemannen me voor om mijn bagage naar boven te helpen dragen (ja, italiaanse jongens zijn verdacht over-vriendelijk, vooral tegenover buitenlandse meisjes! maar je hoort me niet klagen :)), waarna ze mij later uitnodigden om samen met hen iets te eten... Et voilà. Je kan hier in de residentie elkaar opbellen via een intern telefoonsysteem, zeer handig!

* Véél talen gesproken! Ik spreek hier regelmatig Engels, Frans, Nederlands, Italiaans en zelfs twee woordjes Bulgaars (ja en nee...)! ;) 't Is soms verwarrend aangezien je soms 3 talen tegelijk spreekt met één en dezelfde persoon, maar mijn talenkennis gaat er uiteraard op vooruit. 'k Ben alleszins heel blij dat ik al zoveel italianen ontmoet heb, zo ga ik hier effectief nog italiaans leren!

* Illegaal een fiets gekocht in het park, met dank aan Simone. Echt wel onmisbaar hier!

* Last but not least (alhoewel): naar de les gegaan. Ik weet nog steeds niet welke vakken ik nu definitief ga volgen, maar ben deze week wel al naar een aantal lessen geweest. Ik moet zeggen, 't is niet gemakkelijk! Als er één ding is waarvoor ik blij zal zijn om weer naar huis te gaan, is het om weer lessen te krijgen in je eigen taal. Nuja, in sommige vakken behandelen ze onderwerpen die ik eigenlijk al gezien heb (en dat zijn dan mastervakken...), dus ik denk dat ik het op den duur wel zal begrijpen.

Ziezo, bij deze zijn jullie weer een beetje mee met mijn avonturen. Hopelijk loopt alles daar in het verre België even goed!

Ci vediamo (we zien elkaar weer),

Marieke

Back from out of space

Hallo kindjes,

Ik leef nog! En heb heden ten dage (na een heel gedoe in de unief-bib om op internet te geraken) internet op kot! Eén dezer dagen zal ik me eens bezighouden met een wat uitgebreider verslag van de voorbije week, maar op dit moment laat mijn groeiende sociale leven en mijn staat van vermoeidheid (ja, erasmus is best vermoeiend!) dat niet zo toe :) Ik beperk mij dus voorlopig tot het posten van wat foto's, binnenkort te bewonderen op de link die je rechts vindt!

Alla proxima volta!

-X- Marika

PS: het doet enorm deugd om al jullie lieve berichtjes te lezen! Grazie mille!

Informatie uit de tweede hand

De stilte uit Padova wordt stilaan oorverdovend .. maar is te verklaren door het feit dat Marieke voorlopig nog steeds niet over internet beschikt.
En dus neemt mama even over om te melden dat alles dik in orde is in het verre Padova. We horen alleen maar enthousiaste berichten.. en die horen we graag natuurlijk :).

Wie haar live wil bereiken of een berichtje wil sturen, kan dat op
00393453071747
Laat jullie maar horen!

Wordt vervolgd.. hopelijk zeer binnenkort!